Όταν 4 καταξιωμένοι διεθνώς Αρχιτέκτονες έρχονται στην Ελλάδα, είναι νέο. Διαλέξαμε και παρουσιάζουμε αποφθέγματα από αυτή τη διάλεξη στους φοιτητές μας των Αρχιτεκτονικών Σχολών…
“Το να σχεδιάζεις ένα κτίριο δεν απελευθερώνει απλώς τη δημιουργικότητά σου, πρέπει να εκλαμβάνεται και σαν κοινωνική και πολιτιστική ευθύνη”
“Η διαρκώς μεταβαλλόμενη εικόνα μιας πόλης σε ωθεί να σκεφτείς πως η αρχιτεκτονική είναι πλέον ένα μέσο προβολής και εντυπωσιασμού”
“Eίμαστε καλλιτέχνες; Όχι, οι αρχιτέκτονες αγωνιούν για δημιουργική έκφραση αλλά η δουλειά μας θεμελιώνεται πάνω σε αντικειμενικά κριτήρια. Παρέχουμε υπηρεσίες; Σε ποιον; Στον πελάτη; Αν σκεφτούμε πως από την ιδέα μας και την υλοποίησή της δεν εξαρτάται μόνο αυτός που μας πληρώνει, αλλά δυνητικά ο κάθε χρήστης, το κοινό, ο πολίτης, αμέσως μεγαλώνει ο αριθμός των ανθρώπων στους οποίους είμαστε υπόλογοι” Continue reading »
Under the weight of the train accident in Tempe, the lights fall on the Infrastructure of our country, and how much we have invested in it, as a development requirement… I thought I’d ask the AI and see what it says…
me: Do you have any data about the Public Investments in Infrastructures in Greece?
AI: Yes, I can provide you with some data about public investments in infrastructure in Greece.
According to the Hellenic Statistical Authority (ELSTAT), the total public investments in Greece for the year 2020 amounted to €8.9 billion, of which €3.3 billion (37%) was allocated for investments in infrastructures.
Specifically, the breakdown of public investments in infrastructures in Greece for 2020 was as follows:
€1.8 billion for transportation infrastructure
€1.1 billion for energy infrastructure
€244 million for water supply and sanitation infrastructure
Copper Beech Farm is the largest waterfront parcel in Greenwich. Situated on a private peninsula, it spans over 50 acres with almost a mile of frontage.
When Connecticut’s Copper Beech Farm sold for $120 million in 2014, it was the priciest home sale the country had ever seen, but the buyer’s identity remained secret. Now the mystery owner of the storied 50-acre estate is putting it back on the market for $150 million.
With nearly a mile of private frontage on Long Island Sound in affluent Greenwich, Copper Beech Farm is considered among the most significant single-family properties in the country. Originally known as Kincraig, the estate dates to the 1890s and once belonged to the Lauder Greenway family—Harriet Lauder Greenway’s father helped Andrew Carnegie start what would become U.S. Steel. The centerpiece is a French-Renaissance mansion spanning around 13,500 square feet.
One of the listing agents, declined to comment on the current owners, saying only that they are “Connecticutites.” She said their identity has been a “closely guarded secret” in the community since they purchased the property from timber tycoon John Rudey. Records list the owner as the Connecticut-based The Conservation Institute, LLC.
Μέσα από την επικοινωνιακή φιέστα (ακόμη μία) του υπουργείου Πολιτισμού σχετικά με τη μελέτη της υπόγειας επέκτασης του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, αναδύεται ξανά στην επιφάνεια η θλιβερή κατάσταση πλήρους απαξίωσης της αρχιτεκτονικής τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Με την επιλογή του ξένου αρχιτεκτονικού γραφείου (και των Ελλήνων συνεργατών τους) κλείνει ακόμη μία μαύρη σελίδα πρωτόγνωρης υποβάθμισης της ελληνικής αρχιτεκτονικής, που δεν τιμά καθόλου την κοινότητα των Ελλήνων αρχιτεκτόνων στο σύνολό τους.
Ήδη από την πρώτη ανακοίνωση της υπουργού Πολιτισμού σχετικά με τη διαδικασία του κλειστού διαγωνισμού που επιλέχθηκε για την εκπόνηση της μελέτης, είχαν αρχίσει οι έντονες αντιδράσεις εκ μέρους μεμονωμένων συναδέλφων, αλλά και του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων. Η κατακραυγή, φυσικά, προήλθε από την πρωτοφανή -για τα ελληνικά χρονικά- διαδικασία, με την οποία αποκλείονταν ουσιαστικά οι Έλληνες αρχιτέκτονες από τη δυνατότητα να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό για τη μελέτη ενός τόσο σημαντικού και εμβληματικού κτηρίου, όπως το Νέο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας Continue reading »
Share the post "Η απαξίωση της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής"
Το κόστος του ενοικίου παραμένει το βασικό έξοδο για κάθε Eυρωπαίο το 2023. Με στοιχεία σημερινά (31-1-23) από το numbeο που παρακολουθεί το κόστος ζωής των πόλεων, τα Γεωγραφικά δημιούργησαν ένα ινφοχάρτη της Ευρώπης που δείχνει το μέσο μηνιαίο κόστος για να νοικιάσεις ένα διαμέρισμα ενός δωμάτιου στο κέντρο κάθε ευρωπαϊκής πρωτεύουσας.
Με μια γρήγορη ματιά και προσέχοντας μόνο τα χρώματα, θα δείτε μια σχετική ομοιογένεια. Στις βορειοδυτικές χώρες τα ενοίκια είναι πιο τσιμπημένα, ακολουθεί η Δυτική Ευρώπη, η Ανατολική Ευρώπη, και τέλος τα Βαλκάνια και οι γειτονικές τους χώρες.
Ενδιαφέρον έχει ότι ανάμεσα στην πιο ακριβή πρωτεύουσα (όσον αφορά πάντα το σημερινό ζητούμενο) και στην πιο φθηνή υπάρχει μια διαφορά της τάξης των 4939€. Και αν συμφωνήσουμε ότι το Μονακό είναι ιδιαίτερη περίπτωση κράτους, η διαφορά του δεύτερου Λονδίνου με την τελευταία Άγκυρα παραμένει σε υψηλά επίπεδα (2017€).
Don’t tell this to anyone in Ibiza or on the Côte d’Azur, but the Mediterranean’s most exclusive summer destination is in Greece. You may think we’re talking about Mykonos or Santorini, but this most under-the-radar slice of paradise is not an island: it’s Porto Cheli, on the southern tip of the Peloponnese’s most easterly peninsula. Continue reading »
Share the post "Destination spotlight: Porto Cheli"
Το πρώτο αρχιτεκτονικό έργο του Diébédo Francis Kéré ήταν η κατασκευή ενός σχολείου στη γενέτειρά του, το Γκάντο, απομακρυσμένο χωριό στη Μπουρκίνα Φάσο στη Δυτική Αφρική.
Ο αρχιτέκτονας έλαβε το κορυφαίο στον κόσμο αρχιτεκτονικό βραβείο Pritzker, το οποίο απονέμεται ετησίως σε εν ζωή αρχιτέκτονες από το Ίδρυμα Hyatt.
Πρόκειται για την κορυφαία τιμή της αρχιτεκτονικής, εν μέρει για την αφοσίωσή του στην κοινότητά του και τις ρίζες του.
Με το βραβείο, ο Kéré γίνεται ο πρώτος μαύρος αρχιτέκτονας και ο πρώτος αρχιτέκτονας από την Αφρική, που κερδίζει το βραβείο Pritzker στα 43 χρόνια ιστορίας του.
«Μεγάλωσα σε ένα χωριό, στο οποίο δεν υπήρχε νηπιαγωγείο, αλλά η κοινότητα ήταν η οικογένειά σου» είπε ο Kéré, σύμφωνα με τη βιογραφία του που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του Pritzker Prize.
«Θυμάμαι το δωμάτιο, στο οποίο καθόταν η γιαγιά μου και έλεγε ιστορίες με λίγο φως, ενώ στριμωχνόμασταν ο ένας κοντά στον άλλο και η φωνή της μέσα στο δωμάτιο μας περιέβαλλε, καλώντας μας να πλησιάσουμε και να διαμορφώσουμε ένα ασφαλές μέρος. Αυτή ήταν η πρώτη μου αίσθηση για την αρχιτεκτονική» τόνισε.
Ο πρόεδρος της επιτροπής του Pritzker Prize, Τομ Πρίτσκερ δήλωσε ότι τα κτίρια του Kéré «επιδεικνύουν ομορφιά, σεμνότητα, τόλμη και εφευρετικότητα».
«Ολόκληρο το έργο του Francis Kéré μας δείχνει τη δύναμη της υλικής φύσης που έχει τις ρίζες στη θέση της» αναφέρει η αναφορά της κριτικής επιτροπής. «Τα κτίριά του είναι για και με τις κοινότητες, προέρχονται από αυτές τις κοινότητες – στην κατασκευή τους, τα υλικά τους, τα προγράμματά τους και τους μοναδικούς χαρακτήρες τους. Είναι δεμένα με το έδαφος στο οποίο βρίσκονται και με τους ανθρώπους που ζουν μέσα τους. Έχουν παρουσία χωρίς επιτήδευση και αντίκτυπο που διαμορφώνεται από τη χάρη».
Κάποια από τα κτίρια που έχει σχεδιάσει ο Francis Kéré είναι το κέντρο επισκεπτών στο Εθνικό Πάρκο του Μπαμακό και το Ινστιτούτο Τεχνολογίας στη Κοντουγκού, στη Μπουρκίνα Φάσο.
«Δεν θέλω να μιλώ ευθέως για τον ρατσισμό, αλλά αυτό είναι ένα πεδίο, στο οποίο χρειάζεσαι πολλές δεξιότητες» είπε στον Guardian μετά τη νίκη. «Πρέπει πραγματικά να είσαι δυνατός και τυχερός, καθώς οι διαγωνισμοί δεν είναι πάντα τόσο ανοιχτοί. Ελπίζω ότι οι νέοι στην Αφρική θα με δουν και θα ξέρουν ότι αυτός είναι ένας πιθανός δρόμος και για αυτούς» τόνισε.
Το διεθνές βραβείο, το οποίο απονέμεται κάθε χρόνο σε ζωντανούς αρχιτέκτονες για σημαντικά επιτεύγματα, θεσμοθετήθηκε από την οικογένεια Pritzker στο Σικάγο μέσω του Ιδρύματος Hyatt το 1979 και συχνά αναφέρεται ως «Νόμπελ Αρχιτεκτονικής».
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
Share the post "Ο αρχιτέκτονας από τη Μπουρκίνα Φάσο που κέρδισε το Pritzker"
Ο σπουδαίος αρχιτέκτονας Daniel Libeskind δημιούργησε ένα γωνιώδες, φουτουριστικό μπουκάλι για το κονιάκ Richard Hennessy. Το κρυστάλλινο μπουκάλι Baccarat έχει ένα γωνιακό εξωτερικό σχήμα που περιβάλλει στο εσωτερικό μια καμπύλη μορφή που παραπέμπει στο παραδοσιακό μπουκάλι του κονιάκ. «Εμπνέομαι από την αλληλεπίδραση της ιστορίας και του μέλλοντος – μια ιδιαίτερη μαγεία συμβαίνει όταν οι δύο χρονικές στιγμές συναντιούνται», δήλωσε ο Libeskind και συνέχισε λέγοντας ότι, «Ξεκίνησα με το κλασικό σχήμα μπουκαλιού Hennessy, αλλά ήθελα να ξεπεράσω τα όρια του σχεδίου, θέλαμε επίσης να δημιουργήσουμε κάτι δυνατό για να ενσαρκώσει την κληρονομιά του Richard Hennessy». Με το στυλ του να χρησιμοποιεί έντονες γωνίες και ασύμμετρα επίπεδα, τα κτήρια του αρχιτέκτονα Daniel Libeskind, από το νέο χώρο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου έως το Εβραϊκό Μουσείο στο Βερολίνο και το Μουσείο Τέχνης του Ντένβερ, γίνονται σύμβολα των πόλεων που βρίσκονται. Continue reading »
Share the post "Daniel Libeskind X Richard Hennessy"
Η υιοθέτηση της ηλεκτρικής κινητικότητας (eMobility) δεν αποτελεί απλώς μία οικονομική ή περιβαλλοντική τάση, καθώς η επιτυχία της βασίζεται, επίσης, και στην ευρύτερη αποδοχή της από τους καταναλωτές. Ο ρυθμός της υιοθέτησης και χρήσης των ηλεκτρικών οχημάτων είναι ταχύς, με ένα στα πέντε οχήματα που πωλήθηκαν στην Ευρώπη το 2021 να είναι ηλεκτρικό.
Η επιτάχυνση του ρυθμού αυτού, όμως, εξαρτάται από τη δυνατότητα παροχής μίας απρόσκοπτης καταναλωτικής εμπειρίας στους χρήστες ηλεκτρικών οχημάτων, μέσω αποτελεσματικών υποδομών, που θα επιτρέπουν σε όλους να φορτίζουν το όχημά τους γρήγορα και αξιόπιστα.
Η νέα έκθεση της EY και του ευρωπαϊκού οργανισμού Eurelectric, με τίτλο, Can utilities turn EVs into a grid asset?, εξετάζει την αναμενόμενη αύξηση των ηλεκτρικών οχημάτων, από περίπου 5 εκατ. επιβατικά αυτοκίνητα, οχήματα ελαφράς και βαρέας χρήσης, σήμερα, στα 130 εκατ. ηλεκτρικά οχήματα μέχρι το 2035, και τον αντίκτυπό της στο δίκτυο. Η έκθεση καταλήγει ότι οι διαχειριστές συστημάτων διανομής ενέργειας (A – DSOs) θα διαδραματίσουν κρίσιμο ρόλο στην επιτυχία της ηλεκτρικής κινητικότητας και στην ανάπτυξη των υποδομών φόρτισης που είναι απαραίτητες για την υποστήριξή της.
Η έκθεση αντλεί δεδομένα από τον Eurelectric και τα μέλη του, και περιλαμβάνει πληροφορίες και συμπεράσματα που αντλήθηκαν από συζητήσεις με ηγετικά στελέχη από εταιρείες από το ευρύτερο οικοσύστημα της ηλεκτρικής κινητικότητας, συμπεριλαμβανομένων αυτοκινητοβιομηχανιών, εταιρειών κοινής ωφέλειας, εταιρειών διαχείρισης στόλου, πολιτικών μηχανικών και παραγωγών φορτιστών.
Από αδυναμία σε πλεονέκτημα
Τα δίκτυα ενέργειας της Ευρώπης βρίσκονται αντιμέτωπα με μία τεραστίων διαστάσεων πρόκληση, που πυροδοτείται από την αναμενόμενη έλευση 130 εκατ. ηλεκτρικών οχημάτων. Η έκθεση υπολογίζει ότι η προβλεπόμενη αύξηση των ηλεκτρικών οχημάτων θα απαιτήσει τουλάχιστον 65 εκατ. σημεία φόρτισης, από τα οποία, τα 9 εκατ. θα είναι δημόσια – από μόλις 374.000 σήμερα. Η ζήτηση για ηλεκτρικό ρεύμα για τις ανάγκες της φόρτισης, επίσης, αναμένεται να αυξηθεί κατά 30% ανά έτος, προσθέτοντας πάνω από 200TWh μέχρι το τέλος αυτής της δεκαετίας. Σύμφωνα, όμως, με την έκθεση, οποιαδήποτε αποσταθεροποίηση δε θα προκληθεί από αυτή την αύξηση στη ζήτηση, αλλά από τα χιλιάδες ή, ακόμη, και εκατομμύρια ηλεκτρικά οχήματα που θα φορτίζουν ταυτόχρονα.
Η ανάλυση της ΕΥ αποκαλύπτει ότι τα δίκτυα ενέργειας, τα οποία ήδη είναι επιβαρυμένα σε πολλές περιοχές, θα μπορούσαν να υπερφορτωθούν, εάν οι περίοδοι αιχμής για τη φόρτιση ηλεκτρικών οχημάτων συμπίπτουν με τις περιόδους αιχμής γενικής κατανάλωσης. Ανάλυση των έξι πιο συνηθισμένων περιπτώσεων φόρτισης – σε κατοικημένες αστικές και αγροτικές περιοχές, στον χώρο εργασίας, σε κόμβους διαχείρισης στόλων, νυκτερινή φόρτιση και φόρτιση στο δημόσιο οδικό δίκτυο – δείχνει ότι η ανώτατη επιβάρυνση θα αυξηθεί μεταξύ 21% και 90%. Για αυτόν τον λόγο, η προσέγγιση «το αφήνω να φορτίσει και το ξεχνάω» ενδέχεται να επιδεινώσει τα περιστατικά υπερφόρτωσης στα ήδη επιβαρυμένα δίκτυα.
Η έκθεση καταδεικνύει ότι η διαχειριζόμενη φόρτιση (managed charging) θα αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού, βοηθώντας τους διαχειριστές συστημάτων διανομής ενέργειας να μετατρέψουν την πρόκληση της φόρτισης εκατομμυρίων ηλεκτρικών οχημάτων, από αδυναμία σε πλεονέκτημα. Η εισαγωγή έξυπνων δικτύων θα παρέχει στους διαχειριστές, πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο σχετικά με το πώς λειτουργούν τα δίκτυα, αλλά και τη δυνατότητα να αναλύουν τις σημερινές, καθώς και τις μελλοντικές ανάγκες. Αυτά τα δεδομένα θα βοηθήσουν στη λήψη επενδυτικών αποφάσεων, είτε για ενίσχυση των δικτύων, είτε για ευέλικτες λύσεις, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες της ηλεκτροκίνησης. Παράλληλα, η ενσωμάτωση ψηφιακών λύσεων θα επιτρέψει στους παρόχους να διαχειριστούν τη διαθέσιμη χωρητικότητα, τον χρόνο και τη διάρκεια της φόρτισης, και να μετατοπίσουν τη φόρτιση ηλεκτρικών οχημάτων σε περιόδους όπου η ενέργεια θα είναι επαρκής και με φθηνότερο κόστος, προλαμβάνοντας, έτσι, οποιαδήποτε κατάρρευση του δικτύου εξαιτίας της επιπλέον πίεσης.
Η επιτακτική ανάγκη να επιταχυνθεί η εισαγωγή υποδομών φόρτισης με ρυθμό όμοιο αυτού της χρήσης ηλεκτρικών οχημάτων, θα απαιτήσει μια ευρύτερη συνεργασία μεταξύ δήμων,τοπικών αρχών, πολιτικών μηχανικών, διαχειριστών σημείων φόρτισης, παρόχων υπηρεσιών ηλεκτρικής κινητικότητας, αυτοκινητοβιομηχανιών και διαχειριστών συστημάτων διανομής ενέργειας. Μόνο μέσα από τη συνεργασία, το σύστημα οδικών μετακινήσεων του σήμερα θα μπορέσει να εξυπηρετήσει τις ανάγκες όλων στο μέλλον.
Σχολιάζοντας τα ευρήματα της έρευνας, ο κ. Τάσος Ιωσηφίδης, Εταίρος, Επικεφαλής Τμήματος Συμβούλων Εταιρικής Στρατηγικής και Συναλλαγών, και Επικεφαλής Τομέα Ενέργειας & Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας της EY Ελλάδος, δήλωσε: «Η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με μια εκθετική αύξηση του αριθμού των ηλεκτροκίνητων οχημάτων στο εγγύς μέλλον. Ωστόσο, ενώ η αυτοκινητοβιομηχανία έχει ήδη κινητοποιηθεί με σημαντικές επενδύσεις, θα απαιτηθούν, παράλληλα, τεράστιες επενδύσεις και στα δίκτυα φόρτισης και τη γενικότερη καταναλωτική εμπειρία, ώστε οι καταναλωτές να μπορούν να φορτίσουν τα οχήματά τους γρήγορα, εύκολα και αξιόπιστα. Για να στεφθεί με επιτυχία η μετάβαση στην ηλεκτρική κινητικότητα, και να πετύχουμε τους στόχους που έχουμε θέσει για τη μείωση των εκπομπών άνθρακα, οι διαχειριστές των συστημάτων διανομής ενέργειας θα πρέπει να κινητοποιηθούν άμεσα για να δημιουργήσουν τις απαραίτητες υποδομές, εκσυγχρονίζοντας και ενισχύοντας τα δίκτυά τους».
Το βρετανικό αρχιτεκτονικό στούντιο Zaha Hadid Architects έχει δημιουργήσει μια εικονική πόλη στο metaverse, όπου οι άνθρωποι μπορούν να αγοράσουν οικόπεδα με κρυπτονομίσματα και να εισέλθουν σε ψηφιακά κτίρια ως άβαταρ.
Η εικονική αυτή πόλη ονομάζεται «Liberland Metaverse» και βασίζεται στην Ελεύθερη Δημοκρατία της Liberland – ένα μικρό έθνος που σύμφωνα με τον Τσέχο πολιτικό Βιτ Τζεντλίτσκα που εκτείνεται σε αμφισβητούμενο έδαφος ανάμεσα στην Κροατία και τη Σερβία.
«Παρόλο που η πόλη θα ηγείτο της ανάπτυξης της Liberland ως ένα φιλελεύθερο μικροέθνος, θα λειτουργεί επίσης το ίδιο ως ελεύθερο βασίλειο εικονικής πραγματικότητας», εξήγησε ο επικεφαλής της Zaha Hadid Architects, Πάτρικ Σουμάχερ. «Η φιλοδοξία είναι να γίνει ο προορισμός για δικτύωση και συνεργασία μέσα στην web 3.0 αναπτυσσόμενη βιομηχανία, είναι το metaverse για τους δημιουργούς metaverse και του γενικότερου οικοσυστήματος κρύπτο», δήλωσε στον ιστότοπο Dezeen.
Οι άνθρωποι μπορούν να έχουν πρόσβαση στη Liberland μέσα από το Mytaverse – μια «πλατφόρμα στο σύννεφο» που δημιουργεί τρισδιάστατα περιβάλλοντα. Μόλις βρεθούν μέσα στη «θερμοκοιτίδα κρυπτογράφησης εικονικής πόλης», ο κόσμος θα μπορεί να επισκεφτεί κτίρια που σχεδιάστηκαν από τους αρχιτέκτονες του στούντιο Zaha Hadid, όπως ένα δημαρχείο, μια πλατεία και ένα εκθεσιακό κέντρο.
Η αρχιτεκτονική ομάδα Zaha Hadid σχεδίασε όλα τα κτίρια σύμφωνα με το δικό της στιλ, με καμπυλωτές γραμμές και στρογγυλεμένες γωνίες. Ωστόσο, πολλά από τα κτίρια έχουν στοιχεία που δεν υποστηρίζονται από το έδαφος – κάτι που δεν είναι εφικτό με τη βαρύτητα, στον πραγματικό κόσμο.
Το δημαρχείο, που αποτελεί την «καρδιά» του αστικού κέντρου έχει ένα διάδρομο με πεζοδρόμιο που «τυλίγεται» γύρω από το κτίριο. Στο εσωτερικό, οι πάγκοι είναι διατεταγμένοι σε σχήμα πετάλου, ενώ στον τοίχο φαίνεται να κρέμεται η σημαία της Liberland.
Σύμφωνα με τον ιστότοπο της πόλης, η εικονική πανεπιστημιούπολη, που περικυκλώνεται από νερό, θα χρησιμοποιηθεί ως «κόμβος δικτύωσης για πρότζεκτ κρυπτογράφησης, εταιρείες και εκδηλώσεις κρυπτογράφησης».
Οι άνθρωποι θα μπορούν να αγοράσουν οικόπεδα και να δημιουργήσουν επιχειρήσεις στην εικονική πόλη και αν το κάνουν, θα έχουν μετοχές και στην πραγματική Liberland.
Ο Σουμάχερ σχεδίασε την πόλη με «παραμετροποίηση», ένα είδος λογισμικού που χρησιμοποιείται για να δημιουργήσει αρχιτεκτονικές φόρμες. Πιστεύει ότι το metaverse ότι θα δράσει ως καταλύτης για παραμετρικό σχέδιο, χωρίς να υπάρχουν περιορισμοί αστικού σχεδιασμού στον εικονικό χώρο.
«Τα κύρια πλεονεκτήματα των εικονικών περιβαλλόντων είναι η παγκόσμια προσβασιμότητα και η προσαρμοστική, παραμετρική πλαστικότητα. Το αρχιτεκτονικό και αστικό παράδειγμα που ταιριάζει περισσότερο σε αυτή την ιδέα ενός διαφοροποιημένου, εξελισσόμενου αστικού τοπίου είναι η παραμετροποίηση. Επομένως, προβλέπουμε ότι η ανάπτυξη του metaverse θα έχει ως αποτέλεσμα την έκρηξη της παραμετροποίησης», δήλωσε ο Σουμάχερ.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η Liberland Metaverse θα μπορούσε να αποτελέσει τελικά το πρόπλασμα για την πραγματική παρουσία του μικρού έθνους. «Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε το metaverse βασίζεται σε πραγματιστικό σχέδιο και φωτο-πραγματιστική απόδοση. Πιστεύουμε ότι, τουλάχιστον στα αρχικά στάδια της δημιουργίας του metaverse, επιτρέπει την πληρέστερη αξιοποίηση της αναλογίας της πόλης, χρησιμοποιώντας τις έμφυτες και εκπαιδευμένες γνωσιακές μας ικανότητες όσον αφορά τον προσανατολισμό, την εύρεση διεξόδων και την ανάγνωση της ανεπαίσθητης αισθητικής της κοινωνικής ατμόσφαιρας και των καταστάσεων. Αυτός ο ρεαλισμός στη σύλληψη της εικονικής πόλης επιτρέπει επίσης για την μετέπειτα εφαρμογή των σχεδιασμένων metaverse χώρων στην πραγματική Liberland σε όποια έκταση αυτό είναι επιθυμητό».
Η δημοκρατία της Liberland, είναι ένα ανεπίσημο κράτος που δεν έχει αναγνωρισθεί από διεθνείς οργανισμούς όπως τα Ηνωμένα Έθνη. Τώρα έχει αποκτήσει τη δική της κοινότητα, σημαία, εθνόσημο, εθνικό ύμνο και ένα κρυπτονόμισμα που ονομάζεται Liberland merit.
Κι ενώ ο Σουμάχερ πιστεύει ότι το μέλλον του Ίντερνετ είναι το metaverse, υποστηρίζει ότι οι φυσικοί χώροι θα συνυπάρχουν πάντα μαζί με τους εικονικούς και ότι η συγχώνευσή τους θα συνεχίσει να ενδυναμώνεται. «Όσο έχουμε φυσικά σώματα, θα χρειαστούμε φυσικά περιβάλλοντα. Τα εικονικά περιβάλλοντα είναι τόσο αληθινά όσο τα φυσικά και η κοινωνική πραγματικότητα υπάρχει. Τα εικονικά και φυσικά περιβάλλοντα σχεδιάζονται ιδανικά μαζί», πρόσθεσε.
Όταν 4 καταξιωμένοι διεθνώς Αρχιτέκτονες έρχονται στην Ελλάδα, είναι νέο. Διαλέξαμε και παρουσιάζουμε αποφθέγματα από αυτή τη διάλεξη στους φοιτητές μας των Αρχιτεκτονικών Σχολών…
Ο σπουδαίος αρχιτέκτονας Daniel Libeskind δημιούργησε ένα γωνιώδες, φουτουριστικό μπουκάλι για το κονιάκ Richard Hennessy. Το κρυστάλλινο μπουκάλι Baccarat έχει ένα γωνιακό εξωτερικό σχήμα που περιβάλλει στο εσωτερικό μια καμπύλη μορφή που παραπέμπει στο παραδοσιακό μπουκάλι του κονιάκ. «Εμπνέομαι από την αλληλεπίδραση της ιστορίας και του μέλλοντος – μια ιδιαίτερη μαγεία συμβαίνει όταν οι δύο χρονικές στιγμές συναντιούνται», δήλωσε ο Libeskind και συνέχισε λέγοντας ότι, «Ξεκίνησα με το κλασικό σχήμα μπουκαλιού Hennessy, αλλά ήθελα να ξεπεράσω τα όρια του σχεδίου, θέλαμε επίσης να δημιουργήσουμε κάτι δυνατό για να ενσαρκώσει την κληρονομιά του Richard Hennessy». Με το στυλ του να χρησιμοποιεί έντονες γωνίες και ασύμμετρα επίπεδα, τα κτήρια του αρχιτέκτονα Daniel Libeskind, από το νέο χώρο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου έως το Εβραϊκό Μουσείο στο Βερολίνο και το Μουσείο Τέχνης του Ντένβερ, γίνονται σύμβολα των πόλεων που βρίσκονται. 
Το βρετανικό αρχιτεκτονικό στούντιο Zaha Hadid Architects έχει δημιουργήσει μια εικονική πόλη στο metaverse, όπου οι άνθρωποι μπορούν να αγοράσουν οικόπεδα με κρυπτονομίσματα και να εισέλθουν σε ψηφιακά κτίρια ως άβαταρ.
