Η απαξίωση της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής

Μέσα από την επικοινωνιακή φιέστα (ακόμη μία) του υπουργείου Πολιτισμού σχετικά με τη μελέτη της υπόγειας επέκτασης του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, αναδύεται ξανά στην επιφάνεια η θλιβερή κατάσταση πλήρους απαξίωσης της αρχιτεκτονικής τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Με την επιλογή του ξένου αρχιτεκτονικού γραφείου (και των Ελλήνων συνεργατών τους) κλείνει ακόμη μία μαύρη σελίδα πρωτόγνωρης υποβάθμισης της ελληνικής αρχιτεκτονικής, που δεν τιμά καθόλου την κοινότητα των Ελλήνων αρχιτεκτόνων στο σύνολό τους.

Ήδη από την πρώτη ανακοίνωση της υπουργού Πολιτισμού σχετικά με τη διαδικασία του κλειστού διαγωνισμού που επιλέχθηκε για την εκπόνηση της μελέτης, είχαν αρχίσει οι έντονες αντιδράσεις εκ μέρους μεμονωμένων συναδέλφων, αλλά και του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων. Η κατακραυγή, φυσικά, προήλθε από την πρωτοφανή -για τα ελληνικά χρονικά- διαδικασία, με την οποία αποκλείονταν ουσιαστικά οι Έλληνες αρχιτέκτονες από τη δυνατότητα να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό για τη μελέτη ενός τόσο σημαντικού και εμβληματικού κτηρίου, όπως το Νέο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας Continue reading »

Ο αρχιτέκτονας από τη Μπουρκίνα Φάσο που κέρδισε το Pritzker

Το πρώτο αρχιτεκτονικό έργο του Diébédo Francis Kéré ήταν η κατασκευή ενός σχολείου στη γενέτειρά του, το Γκάντο, απομακρυσμένο χωριό στη Μπουρκίνα Φάσο στη Δυτική Αφρική.

Ο αρχιτέκτονας έλαβε το κορυφαίο στον κόσμο αρχιτεκτονικό βραβείο Pritzker, το οποίο απονέμεται ετησίως σε εν ζωή αρχιτέκτονες από το Ίδρυμα Hyatt.

Πρόκειται για την κορυφαία τιμή της αρχιτεκτονικής, εν μέρει για την αφοσίωσή του στην κοινότητά του και τις ρίζες του.

Με το βραβείο, ο Kéré γίνεται ο πρώτος μαύρος αρχιτέκτονας και ο πρώτος αρχιτέκτονας από την Αφρική, που κερδίζει το βραβείο Pritzker στα 43 χρόνια ιστορίας του.

«Μεγάλωσα σε ένα χωριό, στο οποίο δεν υπήρχε νηπιαγωγείο, αλλά η κοινότητα ήταν η οικογένειά σου» είπε ο Kéré, σύμφωνα με τη βιογραφία του που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του Pritzker Prize.

«Θυμάμαι το δωμάτιο, στο οποίο καθόταν η γιαγιά μου και έλεγε ιστορίες με λίγο φως, ενώ στριμωχνόμασταν ο ένας κοντά στον άλλο και η φωνή της μέσα στο δωμάτιο μας περιέβαλλε, καλώντας μας να πλησιάσουμε και να διαμορφώσουμε ένα ασφαλές μέρος. Αυτή ήταν η πρώτη μου αίσθηση για την αρχιτεκτονική» τόνισε.

 

Ο πρόεδρος της επιτροπής του Pritzker Prize, Τομ Πρίτσκερ δήλωσε ότι τα κτίρια του Kéré «επιδεικνύουν ομορφιά, σεμνότητα, τόλμη και εφευρετικότητα».

«Ολόκληρο το έργο του Francis Kéré μας δείχνει τη δύναμη της υλικής φύσης που έχει τις ρίζες στη θέση της» αναφέρει η αναφορά της κριτικής επιτροπής. «Τα κτίριά του είναι για και με τις κοινότητες, προέρχονται από αυτές τις κοινότητες – στην κατασκευή τους, τα υλικά τους, τα προγράμματά τους και τους μοναδικούς χαρακτήρες τους. Είναι δεμένα με το έδαφος στο οποίο βρίσκονται και με τους ανθρώπους που ζουν μέσα τους. Έχουν παρουσία χωρίς επιτήδευση και αντίκτυπο που διαμορφώνεται από τη χάρη».

Κάποια από τα κτίρια που έχει σχεδιάσει ο Francis Kéré είναι το κέντρο επισκεπτών στο Εθνικό Πάρκο του Μπαμακό και το Ινστιτούτο Τεχνολογίας στη Κοντουγκού, στη Μπουρκίνα Φάσο.

«Δεν θέλω να μιλώ ευθέως για τον ρατσισμό, αλλά αυτό είναι ένα πεδίο, στο οποίο χρειάζεσαι πολλές δεξιότητες» είπε στον Guardian μετά τη νίκη. «Πρέπει πραγματικά να είσαι δυνατός και τυχερός, καθώς οι διαγωνισμοί δεν είναι πάντα τόσο ανοιχτοί. Ελπίζω ότι οι νέοι στην Αφρική θα με δουν και θα ξέρουν ότι αυτός είναι ένας πιθανός δρόμος και για αυτούς» τόνισε.

Το διεθνές βραβείο, το οποίο απονέμεται κάθε χρόνο σε ζωντανούς αρχιτέκτονες για σημαντικά επιτεύγματα, θεσμοθετήθηκε από την οικογένεια Pritzker στο Σικάγο μέσω του Ιδρύματος Hyatt το 1979 και συχνά αναφέρεται ως «Νόμπελ Αρχιτεκτονικής».

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

 

Metaverse: Η εικονική πόλη που δημιούργησε το στούντιο Zaha Hadid Architects

Το βρετανικό αρχιτεκτονικό στούντιο Zaha Hadid Architects έχει δημιουργήσει μια εικονική πόλη στο metaverse, όπου οι άνθρωποι μπορούν να αγοράσουν οικόπεδα με κρυπτονομίσματα και να εισέλθουν σε ψηφιακά κτίρια ως άβαταρ.

Η εικονική αυτή πόλη ονομάζεται «Liberland Metaverse» και βασίζεται στην Ελεύθερη Δημοκρατία της Liberland – ένα μικρό έθνος που σύμφωνα με τον Τσέχο πολιτικό Βιτ Τζεντλίτσκα που εκτείνεται σε αμφισβητούμενο έδαφος ανάμεσα στην Κροατία και τη Σερβία.

«Παρόλο που η πόλη θα ηγείτο της ανάπτυξης της Liberland ως ένα φιλελεύθερο μικροέθνος, θα λειτουργεί επίσης το ίδιο ως ελεύθερο βασίλειο εικονικής πραγματικότητας», εξήγησε ο επικεφαλής της Zaha Hadid Architects, Πάτρικ Σουμάχερ. «Η φιλοδοξία είναι να γίνει ο προορισμός για δικτύωση και συνεργασία μέσα στην web 3.0 αναπτυσσόμενη βιομηχανία, είναι το metaverse για τους δημιουργούς metaverse και του γενικότερου οικοσυστήματος κρύπτο», δήλωσε στον ιστότοπο Dezeen.

Οι άνθρωποι μπορούν να έχουν πρόσβαση στη Liberland μέσα από το Mytaverse – μια «πλατφόρμα στο σύννεφο» που δημιουργεί τρισδιάστατα περιβάλλοντα. Μόλις βρεθούν μέσα στη «θερμοκοιτίδα κρυπτογράφησης εικονικής πόλης», ο κόσμος θα μπορεί να επισκεφτεί κτίρια που σχεδιάστηκαν από τους αρχιτέκτονες του στούντιο Zaha Hadid, όπως ένα δημαρχείο, μια πλατεία και ένα εκθεσιακό κέντρο.

Η αρχιτεκτονική ομάδα Zaha Hadid σχεδίασε όλα τα κτίρια σύμφωνα με το δικό της στιλ, με καμπυλωτές γραμμές και στρογγυλεμένες γωνίες. Ωστόσο, πολλά από τα κτίρια έχουν στοιχεία που δεν υποστηρίζονται από το έδαφος – κάτι που δεν είναι εφικτό με τη βαρύτητα, στον πραγματικό κόσμο.

Το δημαρχείο, που αποτελεί την «καρδιά» του αστικού κέντρου έχει ένα διάδρομο με πεζοδρόμιο που «τυλίγεται» γύρω από το κτίριο. Στο εσωτερικό, οι πάγκοι είναι διατεταγμένοι σε σχήμα πετάλου, ενώ στον τοίχο φαίνεται να κρέμεται η σημαία της Liberland.

Σύμφωνα με τον ιστότοπο της πόλης, η εικονική πανεπιστημιούπολη, που περικυκλώνεται από νερό, θα χρησιμοποιηθεί ως «κόμβος δικτύωσης για πρότζεκτ κρυπτογράφησης, εταιρείες και εκδηλώσεις κρυπτογράφησης».

Οι άνθρωποι θα μπορούν να αγοράσουν οικόπεδα και να δημιουργήσουν επιχειρήσεις στην εικονική πόλη και αν το κάνουν, θα έχουν μετοχές και στην πραγματική Liberland.

Ο Σουμάχερ σχεδίασε την πόλη με «παραμετροποίηση», ένα είδος λογισμικού που χρησιμοποιείται για να δημιουργήσει αρχιτεκτονικές φόρμες. Πιστεύει ότι το metaverse ότι θα δράσει ως καταλύτης για παραμετρικό σχέδιο, χωρίς να υπάρχουν περιορισμοί αστικού σχεδιασμού στον εικονικό χώρο.

«Τα κύρια πλεονεκτήματα των εικονικών περιβαλλόντων είναι η παγκόσμια προσβασιμότητα και η προσαρμοστική, παραμετρική πλαστικότητα. Το αρχιτεκτονικό και αστικό παράδειγμα που ταιριάζει περισσότερο σε αυτή την ιδέα ενός διαφοροποιημένου, εξελισσόμενου αστικού τοπίου είναι η παραμετροποίηση. Επομένως, προβλέπουμε ότι η ανάπτυξη του metaverse θα έχει ως αποτέλεσμα την έκρηξη της παραμετροποίησης», δήλωσε ο Σουμάχερ.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η Liberland Metaverse θα μπορούσε να αποτελέσει τελικά το πρόπλασμα για την πραγματική παρουσία του μικρού έθνους. «Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε το metaverse βασίζεται σε πραγματιστικό σχέδιο και φωτο-πραγματιστική απόδοση. Πιστεύουμε ότι, τουλάχιστον στα αρχικά στάδια της δημιουργίας του metaverse, επιτρέπει την πληρέστερη αξιοποίηση της αναλογίας της πόλης, χρησιμοποιώντας τις έμφυτες και εκπαιδευμένες γνωσιακές μας ικανότητες όσον αφορά τον προσανατολισμό, την εύρεση διεξόδων και την ανάγνωση της ανεπαίσθητης αισθητικής της κοινωνικής ατμόσφαιρας και των καταστάσεων. Αυτός ο ρεαλισμός στη σύλληψη της εικονικής πόλης επιτρέπει επίσης για την μετέπειτα εφαρμογή των σχεδιασμένων metaverse χώρων στην πραγματική Liberland σε όποια έκταση αυτό είναι επιθυμητό».

Η δημοκρατία της Liberland, είναι ένα ανεπίσημο κράτος που δεν έχει αναγνωρισθεί από διεθνείς οργανισμούς όπως τα Ηνωμένα Έθνη. Τώρα έχει αποκτήσει τη δική της κοινότητα, σημαία, εθνόσημο, εθνικό ύμνο και ένα κρυπτονόμισμα που ονομάζεται Liberland merit.

Κι ενώ ο Σουμάχερ πιστεύει ότι το μέλλον του Ίντερνετ είναι το metaverse, υποστηρίζει ότι οι φυσικοί χώροι θα συνυπάρχουν πάντα μαζί με τους εικονικούς και ότι η συγχώνευσή τους θα συνεχίσει να ενδυναμώνεται. «Όσο έχουμε φυσικά σώματα, θα χρειαστούμε φυσικά περιβάλλοντα. Τα εικονικά περιβάλλοντα είναι τόσο αληθινά όσο τα φυσικά και η κοινωνική πραγματικότητα υπάρχει. Τα εικονικά και φυσικά περιβάλλοντα σχεδιάζονται ιδανικά μαζί», πρόσθεσε.

πηγή
Καθημερινή

ΕΠΙΦAΝΕΙΕΣ ΕΜΦΑΝΟΥΣ ΣΚΥΡΟΔΕΜΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

 

 

 

 

 

 

Η κατασκευή εμφανούς σκυροδέματος μπορεί να γίνει είτε με τη μέθοδο της προκατασκευής είτε επί τόπου στο εργοτάξιο, ενώ για την κατεργασία των ορατών επιφανειών έχουν αναπτυχθεί διάφορες τεχνικές, που προσδίδουν στο εμφανές σκυρόδεμα ιδιαίτερη υφή και όψη.

Το εμφανές ή ανεπίχριστο σκυρόδεμα ή, όπως ονομάστηκε από τον Le Corbusier, το «Béton brut», είναι το σκυρόδεμα που δεν καλύπτεται από επιχρίσματα ή άλλες επενδύσεις. Ως δομικό υλικό κυριάρχησε στην περίοδο του μοντερνισμού και της μπρουταλιστικής αρχιτεκτονικής, καθώς εξέφραζε απόλυτα τις ιδέες της λιτής αισθητικής και των απαλλαγμένων από κάθε μορφή διακόσμησης επιφανειών. Ωστόσο, η χρήση ανεπίχριστων υλικών, όπως του χάλυβα και του σκυροδέματος, είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα, αν και αφορούσε αποκλειστικά σε γέφυρες, φράγματα και κατασκευές, στις οποίες η αισθητική είχε μικρή σημασία.

Σήμερα η χρήση του ανεπίχριστου σκυροδέματος έχει Continue reading »

Το ανώμαλο δάπεδο

του Friedensreich Hundertwasser

μτφ: Ναταλί Φύτρου

 

 

 

Το ευθύ δάπεδο είναι μια εφεύρεση των αρχιτεκτόνων. Είναι κατάλληλο για μηχανές και όχι για ανθρώπους.

Οι άνθρωποι δεν έχουν μόνο μάτια ώστε να χαίρονται το όμορφο, και αυτιά ώστε ν’ ακούν το όμορφο, και μύτες ώστε να μυρίζουν το όμορφο. Ο άνθρωπος έχει επίσης μια αίσθηση της αφής για τα χέρια και για τα πόδια.

Όταν ο νεωτερικός άνθρωπος βρίσκεται εξαναγκασμένος να περπατά σε ασφαλτοστρωμένες, με μπετό, ομοιόμορφες επιφάνειες, όπως ακριβώς έχουν αυτές σχεδιαστεί  στα γραφεία των designers ανηλεώς με το χάρακα, αλλοτριωμένες από τη φυσική σχέση με τη Γη τότε το άγγιγμα στη Γη γίνεται ένα απαθές συστατικό του ανθρώπου, με καταστροφικά επακόλουθα για την ψυχή, την ψυχική ισορροπία, την ευεξία και την υγεία του.

 

Ο άνθρωπος ξεμαθαίνει να ζει και γίνεται ψυχικά άρρωστος. Continue reading »

Ουρανοξύστες και πόλεις

Η απόφαση της περασμένης εβδομάδας που ελήφθη από τον αρμόδιο υπουργό Οικισμού, Κοινοτήτων και Τοπικής Αυτοδιοίκησης του Ηνωμένου Βασιλείου, Μάικλ Γκόουβ να αρνηθεί την κατασκευή του πύργου «Tulip» της Foster & Partners στο κέντρο του Λονδίνου φαίνεται ότι ξάφνιασε πολλούς, ειδικά καθώς είχε αναφερθεί ευρέως ότι στο έργο θα δινόταν το πράσινο φως.
Η απόφαση αυτή πανηγυρίστηκε Continue reading »

Ο εκδημοκρατισμός της αρχιτεκτονικής

Ανδρέας Γιακουμακάτος – 18/10/2021

Διανύουμε μια αβέβαιη περίοδο, με την υγειονομική πραγματικότητα να καθορίζει ακόμη στάσεις, κατευθύνσεις και πολιτικές. Η προηγούμενη διετία, διετία του κορωνοϊού, επέφερε μια βαθιά μεταλλαγή στην ατομική και συλλογική μας στάση, στην αντίληψή μας για τον κόσμο και στην ιδέα για το μέλλον. Χωρίς να το έχουμε καταλάβει, βρισκόμαστε στην απαρχή μιας «νέας ζωής», πολύ διαφορετικής από αυτήν μόλις λίγα χρόνια πριν, σε όλα τα πεδία. Αν μάλιστα τούτο συνδυαστεί, σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, με την οδυνηρή δεκαετή οικονομική κρίση, αντιλαμβανόμαστε πως η «νέα ζωή» παντού, σε όλα τα πεδία, είναι μια πραγματικότητα που οφείλουμε να κατανοήσουμε το συντομότερο δυνατό, είτε για να την καθορίσουμε, όσο αυτό γίνεται, είτε για να προσαρμοστούμε με όσο το δυνατό καλύτερες συνθήκες.

 

Continue reading »

Η Αρχιτεκτονική & τα Αρχοντικά της Ύδρας

Η Ύδρα διακρίνεται για την ιδιότυπη αρχιτεκτονική της

Η ίδια η πόλη της Ύδρας αποτελεί ένα μεγάλο και αντιπροσωπευτικό δείγμα της ιδιόμορφης τοπικής αρχιτεκτονικής, που συνδυάζει νησιώτικα και στεριανά αρχιτεκτονικά στοιχεία.
Σπίτια απλά ή αρχοντόσπιτα, διακρίνονται από μια ιδιότυπη αλλά και συνάμα εντυπωσιακή αρχιτεκτονική την οποία δεν την
συναντάμε σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, αλλά ούτε και του εξωτερικού.

Ενώ οι περισσότερες οικογένειες ζούσαν στα παραδοσιακά απλά κτίρια, οι πλουσιότεροι πλοιοκτήτες και οι πρόκριτοι έχτιζαν τα μεγάλα αρχοντικά τους σε ένα εντελώς διαφορετικό ύφος. Η παράδοση μας πληροφορεί ότι οι Γενοβέζοι κυρίως αρχιτέκτονες που έφεραν στην Ύδρα οι Τομπάζηδες είναι οι εμπνευστές των πολυώροφων πέτρινων  μεγάρων που θυμίζουν με τη συμμετρική διάταξη των κατόψεων, τα κεντρικά χολ, τις ωραίες μαρμάρινες σκάλες, εσωτερικές αυλές και τοξωτές λότζιες, τα αναγεννησιακά παλάτια της Βόρειας Ιταλίας.  Τα αρχοντικά αυτά χτίστηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα στις αρχές του 19ου αιώνα και έμοιαζαν πολύ.  Χτισμένα συνήθως σε απότομες πλαγιές έχουν δύο καλούς ορόφους και άλλους δύο βοηθητικούς με κουζίνες, κελάρια, αποθήκες στέρνες και δωμάτια προσωπικού.

Αδιάψευστοι μάρτυρες της οικονομικής ευμάρειας και της ακμής που γνώρισε το νησί στα τέλη του 18ου αιώνα, υψώνονται επιβλητικά μέχρι σήμερα και εντυπωσιάζουν με τον όγκο και την μεγαλοπρέπεια τους, παρά τη λιτή τους εμφάνιση.

Διατηρούν πολλά από τα στοιχεία των λαϊκών κατοικιών, αλλά λόγω του όγκου τους, θυμίζουν φρούρια στην εξωτερική τους όψη.

Τα αρχοντικά της Ύδρας είναι πέτρινα και συνήθως, λόγω του επικλινούς εδάφους, τριώροφα ή τετραώροφα επιβλητικά και ταυτόχρονα λιτά κτίσματα, στενά συνδεδεμένα με την ένδοξη ιστορία της Ύδρας. 

Τα περισσότερα διαθέτουν εξωτερική σκάλα που καταλήγει σε ταράτσα. Τα δωμάτια τους είναι μεγάλα, ψηλοτάβανα, με καμάρες, με ανάγλυφη εσωτερική διακόσμηση, τοιχογραφίες, γιρλάντες, γεωμετρικές συνθέσεις στα μαρμάρινα δάπεδα, θυρώματα και ζωγραφιστά ξύλινα ταβάνια.

Υπήρχαν χωριστά δωμάτια για τους άνδρες και τις γυναίκες, μεγάλη σάλα, ένα μικρό δωμάτιο όπου βρισκόταν το εικονοστάσι και ειδικός χώρος για το κάπνισμα του ναργιλέ.
Οι βοηθητικοί χώροι βρίσκονταν συνήθως έξω από το κυρίως σπίτι. Φημισμένα είναι τα υδραίϊκα έπιπλα, που έδιναν μεγαλοπρέπεια στα επιβλητικά σπίτια, με την εξαιρετική τους κατασκευή και ποιότητα, φερμένα συχνά από τη Δύση.
Οι συνηθισμένες κατοικίες περιβάλλονται από αυλή περιτοιχισμένη με μάντρα και είναι απλές, σε ορθογώνιο σχήμα, με κεραμοσκεπή, γείσα από πωρόλιθο και επίπεδες αυστηρές προσόψεις, που διακόπτονται από ανοίγματα συμμετρικά τοποθετημένα.
Στα περισσότερα σπίτια συναντάμε στέρνες και μαρμάρινες κρήνες.
Μοναδικό διακοσμητικό στοιχείο είναι το λευκό περίγραμμα των παραθύρων, που γίνεται με άσβεστη για να σπάει τη μονοτονία της γκρίζας πέτρας.
H γκρίζα πέτρα, που αφθονεί στην Ύδρα και στη γειτονική Δοκό, το ξύλο και η «κοκκίνα», ένα κονίαμα αργιλικού χρώματος, είναι τα κύρια οικοδομικά υλικά των σπιτιών.

Χτίστηκαν στα τέλη του 18ου με αρχές του 19ου αιώνα, εποχή οικονομικής ευμάρειας για το νησί χάρη στο εμπόριο και στη ναυτιλία, και φέρουν στοιχεία γενοβέζικης αρχιτεκτονικής. Οι πλούσιοι πλοιοκτήτες, έχοντας ταξιδέψει πολύ, θέλησαν «να εισαγάγουν στην Υδρα τα χαρακτηριστικά μιας ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ώστε να ενταχθούν κι εκείνοι στον τρόπο ζωής της δυτικής μεγαλοαστικής κοινωνίας, όπως γράφει ο Γιώργος Προκοπίου στη μελέτη του “Η αρχιτεκτονική των Αρχοντικών της Υδρας”.

Ακολουθεί αναφορά σε κάθε ένα από αυτά:

Στην Ανατολική πλευρά του λιμανιού μπορείτε να δείτε το Αρχοντικό του Λαζάρου Τσαμαδού, τη σημερινή Σχολή Εμποροπλοιάρχων, που κρατάει ζωντανή τη ναυτική παράδοση της Υδρας και το Αρχοντικό του Κριεζή, όπου στεγάζεται σήμερα το Γηροκομείο.

Πάνω από την προκυμαία δεσπόζει η ιστορική οικία του Λάζαρου Κουντουριώτη, που λειτουργεί σήμερα ως παράρτημα του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου. Χτισμένη σε σχήμα Π, βαμμένη με φυσική ώχρα και επιπλωμένη με τον «καλό οντά» στα βορειοανατολικά, μας επιδεικνύει το δωμάτιο όπου περνούσε τον περισσότερο χρόνο του ο Λάζαρος Κουντουριώτης και άλλα ενδιαφέροντα δωμάτια, όπως το εικονοστάσι δίπλα στην είσοδο κι εκείνο για το κάπνισμα του ναργιλέ.

Στη Δυτική πλευρά της πόλης μπορείτε να δείτε το ιστορικό Αρχοντικό του Φραγκίσκου Βούλγαρη, ένα από τα σημαντικά Αρχοντικά του 1800, στο οποίο σήμερα στεγάζεται η Villa Hydrea. Εχει ανατολίτικα στοιχεία, όπως τα ξυλόγλυπτα ταβάνια σε ρυθμό οθωμανικού ροκοκό. Ξεχωρίζουν, επίσης, η μαρμάρινη κρήνη στην αίθουσα χορού με το πατάρι για τους μουσικούς και οι ελαιογραφίες ναυτικών θεμάτων. Το Αρχοντικό πλαισιώνουν μεγάλα ξύλινα παράθυρα που βλέπουν όλο το λιμάνι, όπως και όμορφες βεράντες.

Στη Δυτική πλευρά της πόλης μπορείτε να δείτε το τετραώροφο Αρχοντικό του Τομπάζη σε ιταλικό ύφος, που έχτισαν ο Μανώλης Τομπάζης και η σύζυγός του Ξανθή Σαχίνη και που ανήκει ήδη από το 1936 στη Σχολή Καλών Τεχνών και λειτουργεί σαν παράτημα της. Σήμερα τα δωμάτιά του λειτουργούν ως ξενώνες για εκκολαπτόμενους καλλιτέχνες που έρχονται να παλέψουν με τα χρώματα και τους μαγικούς όγκους της Υδρας. Οι σκεπές και οι ξύλινες πόρτες στο εσωτερικό είναι καινούργιες και το σαλόνι του επάνω ορόφου με τις μαλτεζόπετρες στο δάπεδο θεωρείται το πιο αυθεντικό του δωμάτιο. Στο ταβάνι έχουν διασωθεί οι τέσσερις γωνίες και ο κεντρικός ρόδακας. Οι σκεπαστές του λότζιες είναι μοναδικές.

Πίσω από τα Αρχοντικά του Βούλγαρη και του Τομπάζη, πάνω στο λόφο με οχυρωματικό χαρακτήρα ανάμεσα στα πεύκα και καταπληκτική θέα, στέκει το Αρχοντικό που έχτισε ο Γεώργιος Κουντουριώτης, ένας από τους μεγαλύτερους πλοιοκτήτες της Υδρας και ενεργός πολιτικός κατά την Επανάσταση. Αργότερα το κληρονόμησε ο εγγονός του Παύλος Κουντουριώτης, ναύαρχος κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και πρώτος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Καθένα από τα παράθυρά του, αν ανοίξει, καδράρει τέλεια το τοπίο, σαν έργο τέχνης που άλλοτε απεικονίζει τη θάλασσα και άλλοτε τον γραφικό οικισμό. Σήμερα λειτουργεί σαν Μουσείο της νεότερης ιστορίας της Ύδρας.

Στην ίδια περιοχή βρίσκονται και τα Αρχοντικά του Βότση και του Οικονόμου κι άλλα παλιά Αρχοντικά κάποιων ακόμη ιστορικών προσώπων που μετατρέποντας τα εμπορικά καράβια τους σε πολεμικά έχασαν μεγάλες περιουσίες και ταύτισαν το όνομά τους με την ανεξαρτησία της Ελλάδας. Οι κάτοικοι του νησιού το οποίο μέχρι τότε χαρακτήριζαν οι ασβεστωμένες ταράτσες, γρήγορα αντέγραψαν τις τετράρριχτες σκεπές των μεγάλων αυτών σπιτιών κι έτσι η πόλη της Ύδρας πήρε τη γνωστή ομοιόμορφη εικόνα της.

«Αν αρχίσεις να παρατηρείς τις λεπτομέρειες, η Υδρα είναι ανεξάντλητη», λέει ο εικαστικός Δημήτρης Αντωνίτσης καθώς μπαίνουμε σ’ ένα από τα παλιά Αρχοντικά των Κριεζήδων, μικρότερο σε κλίμακα αλλά πολύ ξεχωριστό για το σεβασμό με τον οποίο το έχει προσεγγίσει ο σημαντικός Αμερικανός καλλιτέχνης Brice Marden (σημερινός ιδιοκτήτης του). Τα τραβηχτά γύψινα γύρω από πόρτες και παράθυρα, τα δάπεδα με τα οχτάγωνα κεραμικά πλακάκια, οι ξύλινες μουσάντρες, ακόμη και το χειροποίητο πορτάκι στο παλιό κοτέτσι έχουν συντηρηθεί με συγκινητική σχεδόν επιμέλεια.

Ο νεοκλασικισμός αγκαλιάζει μεγάλα αρχοντικά, όπως το Αρχοντικό του Γεωργίου Σαχίνη και της Ελένης Θεοδωράκη, που βρίσκεται πίσω από την ταβέρνα “Ξερή Ελιά”.

Δυτικά της πόλης, έξω από το οικισμό, βρίσκεται επίσης το Αρχοντικό του Μπουντούρη, που διαθέτει κήπο και ιδιόκτητο εκκλησάκι.

Στη συνοικία Καλά Πηγάδια υπάρχει το Αρχοντικό του Γκορογιάννη, στο οποίο υπάρχει χαρακτηριστικό σαλόνι μακεδονικού τύπου.

Εργασία για το Λύκειο Ερμιόνης

Plaka Bridge Epirus GREECE

Το Γεφύρι της Πλάκας στην Ήπειρο

Βραβείο Europa Nostra 2021 για την αποκατάσταση του Γεφυριού της Πλάκας στην Ήπειρο. Aποτελεί την πρώτη ανακατασκευή λίθινης γέφυρας στην Ελλάδα και ένα από τα λίγα παρόμοια έργα παγκοσμίως

 

 

 

 

Το γεφύρι της Πλάκας είναι ένα μονότοξο πέτρινο γεφύρι, το μεγαλύτερο και πιο εντυπωσιακό του είδους του στην Ήπειρο. Την 1η Φεβρουαρίου 2015, κατά τη διάρκεια μίας ισχυρής καταιγίδας η οποία προκάλεσε την υπερχείλιση του ποταμού, κατέρρευσε ένα σημαντικό μέρος της κύριας καμάρας και του ανατολικού βάθρου της γέφυρας. Continue reading »

Η σχέση Koide: μια μυστηριώδης εμπειρική εξίσωση και ποια σχέση με τις αρχιτεκτονικές αναλογίες

Υπάρχει η έκφραση:

Q= \frac{a + b + c}{(\sqrt{a} + \sqrt{b} +\sqrt{c})^{2}} \leq 1

όπου α, b και c τρεις τυχαίοι θετικοί αριθμοί.

Ισχύει όμως επίσης ότι:

\frac{1}{3} \leq Q \leq 1

Η παραπάνω έκφραση σχετίζεται με την φυσική των στοιχειωδών σωματιδίων και με τις ιδανικές αρχιτεκτονικές αναλογίες…

Η εν λόγω έκφραση παραπέμπει στην εξίσωση του Koide. Πρόκειται για μια εξίσωση που συνδέει τις μάζες των τριών λεπτονίων, ηλεκτρονίου, μιονίου και ταυ. Έτσι, αν θέσουμε α=me = 0.510998946(3) MeV/c2, b=mμ = 105.6583745(24) MeV/c2, και c=mτ = 1776.86(12) MeV/c2) παίρνουμε την, αν μη τι άλλο, εντυπωσιακή τιμή:

Q=\frac{m_{e} + m_{\mu} + m_{\tau}}{(\sqrt{m_{e}} + \sqrt{m_{\mu}} +\sqrt{m_{tau}})^{2}} =0,666661(7) \cong \frac{2}{3}

Αυτή είναι η σχέση του Koide, μια ανεξήγητη εμπειρική εξίσωση που ανακάλυψε το 1981 ο Yoshio Koide. Παρατηρείστε ότι η τιμή 2/3 είναι ο μέσος όρος των ακραίων τιμών της ποσότητας Q.

Μια γεωμετρική θεώρηση της σχέσης του Koide. Το πηλίκο του αθροίσματος των έγχρωμων εμβαδών προς το εμβαδόν του μεγάλου τετραγώνου ισούται με 2/3.
Η μάζα του λεπτονίου τ όταν εμφανίστηκε η μυστηριώδης σχέση Koide είχε αρκετή αβεβαιότητα σε σχέση με τις μάζες ηλεκτρονίου και μιονίου. Οι μετρήσεις της δεκαετίας του 1970 έδιναν την τιμή mτ=1784±4. Υποθέτοντας ότι Q = 2/3 (ακριβώς), η μάζα του ταυ που υπολογιζόταν από τον τύπο Koide, ήταν mτ=1776.97, και η επόμενη ακριβέστερη μέτρηση το 2002 έδωσε την τιμή mτ= 1776.99±.3!  

Η «πρόβλεψη» Koide θα μπορούσε να είναι μια σύμπτωση όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι ο λόγος των μαζών πρωτονίου–ηλεκτρονίου ισούται με 6π5.

Η σχέση της φύσης, με τις αρχιτεκτονικές αναλογίες δεν αποτελούν μυστήριο, αλλά μάλλον ένδειξη προς τα που πρέπει να κοιτάει κανείς για να δώσει απάντηση στα διαχρονικά ερωτήματα, όπως: τι είναι αισθητική, από ποιους κανόνες διέπεται, πώς καθορίζεται και ποια σχέση μπορεί να έχει με τα μαθηματικά…σομ

Τουλάχιστον, τώρα ξέρετε ποιες διαστάσεις να δώσετε στο ντουλάπι της κουζίνας σας, ή στο παράθυρο του μπάνιου σας…

 

source

physiccsgg.me